Historie

+ Tekst over afscheid José maken door bestuursleden

Voorwoord
Het is op 10 april 1993 dat wij rondkwamen met wethouder Rob Hogenelst”,
zo begint een in keurig handschrift op gelinieerd papier geschreven lang verhaal.
De auteur haar, zijn naam of hun namen zijn nergens te bekennen. Uit tal van
ontmoetingen en gesprekken met leden, oud-leden en voormalige bestuursleden
blijkt dat Tiny van Wetten, Jo Vlasveld, Jan Zandbergen en José Versteegen elk op
hun geheel eigen wijze verslag deden van de oprichting, vanuit de Soos, van Meer
Bewegen voor Ouderen (MBvO) en van een niet meer te tellen aantal uitjes en
activiteiten. De tekst in van wat het ‘Logboek’ werd genoemd, wordt nu in 2014 de
leidraad om de geschiedenis van MBvO voor het nageslacht vast te leggen,
aangevuld met details en persoonlijke ervaringen die in het ‘origineel’ ontbreken.


Het Logboek, de start

Het was op 10 april 1993 dat wij rondkwamen met wethouder Rob Hogenelst. De gemeente Zoeterwoude was enorm ingenomen met het feit dat SportFit 50+ en Koersbal opgericht werden. Joop Harland, ambtenaar Welzijn van de gemeente heeft veel werk achter de schermen verricht en de gesprekken gecoördineerd tussen de gemeente, Soos en doelgroep. Henk van der Hoeven, Jan Zandbergen, Huib Knijnenburg en Jo Vlasveld wisten van de ambities van vele 50-plussers om te gaan bewegen. Zij zetten de eerste stappen; ook de eerste leden meldden zich aan: Jan de Boer, Miep van Nigtevegt en Nel Buikstra. Het Bestuur van Meerburggym had meer interesse in kindergroepen dan in 50+. Wij waren dus enorm blij dat de Soos ons onderdak en de noodzakelijke WA-verzekering bood, en tevens een geweldige penningmeester.

In het ‘Logboek’ is verder te lezen dat Koersbal is gestart op 2 februari 1994, niet omdat er al voldoende interesse voor was, maar omdat er matten besteld moesten worden. Het werden kunstgrasmatten voor zowel indoor als outdoor. De familie Van der Werf, Ton Buikstra en Wil van de Rhee hebben toen een spoedcursus gevolgd bij een bevriende vereniging in Zoetermeer. Deze vereniging speelde twee dagen in de week in de Olympushal aan de Voorweg en bezat ‘slechts’ veertien matten. De familie Waterreus en enkele vaste koersers uit Zoetermeer kwamen ook nog naar Zoeterwoude om technische instructies en adviezen te geven. De scoreformulieren die wij gingen gebruiken werden van hen overgenomen, enigszins aangepast. Gerard de Boer heeft veel werk verricht. Zo heeft hij bijgedragen aan het ontwerp van de formulieren Koersbal en hield hij met verve de puntentelling bij aan de Rijndijk en in het Dorp. Wij schaften ook T-shirts aan. Stien van der Werf kon bij Ouderenwerk aan leuke T-shirts komen met de tekst: ‘Ouderen zijn niet van gisteren’. De gemeente was gul: zij gaf een startsubsidie, een materiaalsubsidie en een bijdrage voor twaalf weken in de zaalhuur.

Interview met Rob Hogenelst
 
In gesprek met Rob Hogenelst (2014); van 1990 tot 1998 was Rob Hogenelst
wethouder Sport en Cultuur. Hij herinnert zich de ‘delegatie’ die zijn medewerking – vooral financieel – kwam vragen om initiatieven te steunen om ouderen aan het
bewegen te krijgen. “Enthousiaste mensen,” weet hij nog.
“Stien van der Werf liep over van de ideeën en ook José Versteegen was niet te
remmen.” De gemeente trok de knip, deed een duik in het ‘potje van Heineken’ en
zorgde de eerste maanden voor een aangepaste huur. “Ik ben de ontwikkelingen van
nabij blijven volgen,” zegt de flamboyant ogende voormalige wethouder.
“Ze hebben mij niet teleurgesteld. Dat ik bewegen voor ouderen zo belangrijk vind
ligt voor de hand. Naast sport en spel is het sociale aspect ook van importantie, het koffiemoment na afloop, die binding met elkaar.” En: “Prachtig toch, dat er
vriendschappen zijn voortgekomen uit dat samen actief zijn.”
In het relatief korte bestaan van Meer Bewegen voor Ouderen is er met regelmaat
een beroep gedaan op het ‘Heinekenpotje’. Het Heinekenpotje is een verstandig idee van de grote bierbrouwer die zijn vestiging in Zoeterwoude heeft. Heineken wordt
overstroomd met aanvragen om evenementen financieel mogelijk te maken. Daar is alle begrip voor. Om het Zoeterwoudse verenigingen makkelijker te maken en om
iets terug te doen voor de gemeenschap van Rijndijk en Dorp, besloot Heineken elk
jaar een bedrag aan de gemeente over te maken en het beheer daarvan ook aan
Zoeterwoude over te laten. “Daarmee is Heineken van een veel rompslomp af,”
vertelt Rob Hogenelst. “Bovendien weet de gemeente als geen ander hoe die
gelden besteed moeten worden. Wij kunnen beoordelen of het gevraagde geld ook nodig is en nuttig besteed wordt.” Dat de gemeente de aanvragen onderbouwd wil
zien en na besteding ook de afrekening, is helder. “Wij zijn ten slotte de
rentmeesters van die pot,” aldus Hogenelst.

Wethouder Rob Hogenelst noemde een reeks redenen waarom de gemeente
vierkant achter MBvO stond:
Door sport en bewegen …
– Kun je beter tegen stress
– Zit je lekkerder in je vel
– Ben je weerbaarder
– Blijf je er jonger uitzien (Er verscheen glimlach op het gezicht van de wethouder)
– Blijf je slanker (Weer die glimlach)
– Ontmoet je nieuwe mensen
– Kun je milde vormen van depressie voorkomen
– Blijven ouderen vaker zelfstandig wonen
– Krijg je een betere nachtrust
– Kun je even alles opzij zetten
– Heb je plezier met elkaar
– Krijg je meer weerstand en word je minder snel ziek

Terug naar het ‘Logboek’

Tiny van Wetten werd al snel clubpenningmeester; zij had ook de sociale taak van Lief en Leed op zich genomen. Tiny activeerde ook haar hele familie tijdens de Zoeterwoudse Fietsdag en de Sponsortocht. Geloof me, zij heeft veel familie. Fietsen voor de club in ruil voor een lunch bij haar thuis, met zelfgemaakte soep. Dat was een garantie voor minimaal 300 gulden.

Toen op 2 februari 1994 feestelijk en officieel – met persfotograaf – de koersbalmat door wethouder Rob Hogenelst in gebruik werd genomen, werd Arie van Nigtevegt tot voorzitter Koersbal gebombardeerd. Overigens, op ‘ondemocratische’ wijze. De opening werd sportief ondersteund met een toernooi tegen het Dorp, natuurlijk.
Arie heeft zich enthousiast van zijn taak gekweten en slaagde er in veel nieuwe koersballers te werven. Ien de Boer en later ook Rie van der Meer hebben na Tiny zeer secuur het potje Lief en Leed beheerd. Zij verstuurden ook verjaardagskaarten, beterschapswensen en andere felicitaties. Voorzitter Arie nam, geplaagd door lichamelijke ongemakken, geheel tegen zijn zin wat meer rust in Huize Driehof in Hazerswoude-Dorp, kamer 227. Onze Tiny verhuisde met haar man Leen naar Roomburgh.

Het sociale contact, de binding met elkaar, de vriendenschappen, dit alles vinden leden ook bij MBvO. Een rondje langs de tafel, van links naar rechts: Nel Buikstra, Jo Meijer, Rie Berk, Nel Bruines, Tiny van der Poel, Bep Bruines, Ton Prins en Rinus Bruines. Berty Prins kijkt bij de paal in de lens.

De drie woordjes ‘Lief en Leed’ geven eenvoudig de bedoeling van de sympathieke gedachte hier achter weer: aandacht. Het is fijn en soms ook ontroerend te weten dat er aan je gedacht wordt bij moeilijke, maar ook bij gelukkige momenten. Met het ouder worden nemen ongemakken toe. Daar valt beter mee te leven wanneer je die zorgen kunt delen, daar een luisterend en begrijpend oor voor vindt. Lief en Leed betekent: een bloemetje, een kaartje, een telefoontje of een bezoekje. Opvallend hoe dit alles wordt gewaardeerd. De dames die fundament gaven aan Lief en Leed, waren Tiny van Wetten, Ien de Boer en Rie van der Meer. Lief en Leed is nu niet meer weg te denken bij de vier afdelingen van MBvO. De personen die de pot beheren, kwijten zich met betrokkenheid van hun ’taak’.

Bertie Prins werd na het vertrek van Tiny penningmeester. Het secretariaat werd door An Soels overgenomen. Deze lastige taken hebben zij zo lang dat mogelijk was zeer deskundig uitgevoerd.

Toen het nieuwe bestuur van de Soos haar handen aftrok van de MBvO sport werd in Jan van der Meer een zeer bekwame voorzitter gevonden. Met al zijn bestuurservaring kon Jan rekenen op de volledige steun van zijn leden.

GALM

GALM werd het richtsnoer volgens welke MBvO bewegen zou aanbieden. GALM staat voor het ‘Groninger Actief Leven Model’. GALM ontwikkelde een concept voor het stimuleren van sportieve activiteiten voor sportief-niet-actieve 55-plussers.
Doel: het bevorderen van een motorisch actieve leefstijl, waarin het accent ligt op het ontwikkelen van plezier in bewegen in een gezellige omgeving met gelijkgestemden. GALM is ontwikkeld door de Werkgroep Bewegingswetenschappen van de Rijksuniversiteit Groningen, in samenwerking met de landelijke Stichting Meer Bewegen voor Ouderen.

José Versteegen, vanaf het allereerste uur als gediplomeerd instructrice betrokken bij Meer Bewegen voor Ouderen verwoordde later de GALM-aanpak als volgt: “GALM is de moederschoot en de wijze vader van sport voor ouderen. De benadering van de doelgroep is anders dan die van sportscholen, en dat geldt ook voor de werving, die namelijk zeer persoonlijk is. Het mooiste van MBvO vind ik dat de groepen meestal uit dames én heren bestaat. Veel sportclubjes zijn een… damesgebeuren.”
GALM vat het belang van bewegen iets compacter samen dan wethouder Rob Hogenelst eerder deed: regelmatig en verantwoord bewegen is een belangrijk onderdeel van een gezonde leefstijl: – het verlaagt de kans op hart- en vaatziekten, – vermindert de kans op een groot aantal chronische aandoeningen, – vergroot de mobiliteit, – verbetert de zelfredzaamheid, – bevordert sociale contacten.

Het Logboek; vele handen

We zijn in het ‘Logboek’ aangekomen bij 2009. Nu het 15-jarig bestaan gevierd wordt is Jan nog steeds voorzitter. Gesteund door penningmeester Cees van de Berg en secretaris Anton Roeberding. Zij hebben zich ook waargemaakt voor het welslagen van GALM. Arnold Bruines zette zich in als materiaalman en hij verrichtte altijd de noodzakelijke hand- en spandiensten, terwijl Bep Bruines zich manifesteerde als een op en top gastvrouw. Denk bij het laatste alleen maar eens aan de koffie die steeds klaar stond na de les. Ook in de vakanties van de Gym kwam zij speciaal terug voor Volleybal en Koersbal.

Het markeringslint of -koord van 30 meter, gepunnikt en gehaakt tijdens handwerkles door bewoners van Lorentzhof.

Tiny van Wetten en Tiny van de Poel maakten pittenzakken voor de Gym, An Soels zorgde voor een handige tas voor het Curling, Ton Buikstra was handig en timmerde voor de afdeling Koersbal kistjes en voor Stoelgym bankjes voor mensen die de stoelen te hoog vonden.
An ging ook mee op pad om voor materiaalkasten te zorgen, die zij bovendien ook nog versjouwden! Haar man Gerard nam het stevige hang- en sluitwerk voor zijn rekening. Andere mensen zorgden voor opbergtassen en dergelijke. Zelfs Lorentzhof in Leiden hielp mee, bewoners knoopten een prachtig markeringslint van ruim 30 meter. Daarvoor gebruikten ze restanten van garens.
In Lorentzhof heeft José Versteegen vele jaren gym gegeven.

Joke van der Berg maakte op creatieve wijze een gymtas van plastic. Zij knipte zakjes in repen en maakte deze aan elkaar vast. Uit de kunst! Joke was ook een fervent volleybalster en ‘een sociaal bewogen vrouw’, die ook hand- en spandiensten verrichtte.

In 15 jaar MBvO-Meerburg heeft men zeker niet stilgezeten, er kwam heel veel kijken aleer MBvO goed op de rit stond.

Voorbereidungen voor de deelname aan GALM:
– met elkaar brieven vouwen en in enveloppes stoppen,
– enquêteurs langs de deuren laten gaan,
– testleiders instrueren en aanstellen,
– werkgroepen samenstellen
– demonstraties Koersbal in Lorentzhof / Leiden en Koudekerk door Piet van Fulpen en anderen
– demonstraties Curling op beurzen en markten en in Zorg- en Verpleeghuizen
– zomeracties door Nel Bruines, Ans Blok en vooral An Soels

An Soels trok zelfs ten strijde buiten de regio en verdiende daarmee leuke bijdragen voor de club. Ook ging MBvO wervend rond in Lorentzhof, Dillenburg (Leiderdorp) en Emmaus (Zoeterwoude) in het kader van de Rolstoel Vierdaagse. MBvO nam deel aan een beurs van Pluspunt Leiderdorp in de Does, aan de Beweegmarkt in de Leiderdorpse Muzenlaan, de Speldag van Leythenrode. MBvO deed vele jaren mee aan de RABOBANK Sponsorfietstocht, haakte in op de Clublotenactie en haalde 225 euro binnen met de verkoop van Ouderenzegels. De Leidse Welzijns Organisatie (LWO) maakte een behoorlijke duit over om de organisatie van MBvO’s Zomer- en Winteractiviteiten mogelijk te maken. Minstens zo interessant was MBvO’s deelname aan een onderzoek van TNO naar uitvallers bij de club; dat leverde belangrijke adviezen op maat op.

 Interview met An Soels
 
De Eendenkooi staat pal achter het huis waar An Soels al vele jaren met veel plezier woont. Toch zijn de keren dat zij lopend naar de les kwam, op de vingers van een hand te tellen. “Ik ga altijd op fiets, zomer of winter, het maakt mij niet uit,” vertelt ze. “Een beetje vreemd eigenlijk, hè.” An was aanwezig bij de oprichtings-vergadering van MBvO. Daar bood zij aan het secretariaat op de ranke schouders te nemen. Maar dat was niet nodig, er was een secretaris.
De eerste jaren van MBvO wilde An niet sporten. Waarom? Ze weet het niet. Zij gaf er de voorkeur aan om ad hoc van alles voor de club te doen. Nou, na 20 jaar kan gezegd worden, dat An heel veel voor MBvO heeft betekend. Zij heeft diverse bestuursfuncties bekleed. Ging op pad om leden te werven, demo’s te organiseren en te discussiëren van José Versteegen over ‘van alles en nog wat’. “De zeeën gingen soms best wel hoog, hoor,” weet ze, “maar wij wisten van elkaar dat wij het voor de goede zaak deden. Wij respecteerden elkaar.”
An praat met een tevreden glimlach over ‘al die aardige mensen’ die zij in al die jaren bij MBvO heeft meegemaakt. De naam van Bep Bruines springt daar uit. Binnen MBvO wil ‘men’ (nee, geen namen) gezegd hebben, dat An ‘doortastend’ was, dat ‘wat zij zei ook daadwerkelijk deed’, dat An ‘een stille kracht’ is en dat zij ‘een verbindende figuur die de vereniging in contact bracht met veel bruikbare netwerken’. Zelf An kan dit niet beamen.
Dat is bescheidenheid. Hooguit zal ze zeggen: “Ach, ik ben er een beetje ingerold”.
Het 20-jarig bestaan van MBvO vierde An met de andere stoelgymmers met een lunch dicht bij huis, in haar tuin… bij heel fraai zomerweer.

Lustra en uitjes.

Een foto gemaakt tijdens een van de ontelbare uitjes. Deze is geschoten bij Smalspoor aan het Valkenburgermeer. Van links naar rechts: Riet Berk, Cor van der Werf, Maarten van der Kolk, Piet en Nellie van Zeijl, Nel Buikstra, Milla van der Kolk en een zeer jeugdige José Versteegen . “Tjonge, tjonge, wat deden wij altijd veel,” roept Nel met enige verbazing uit.

Gezellige uitjes met het Dorp, Leiderdorp, zelfs met Zoetermeer en later van de groep GALM Leiden Zuid-West. Deze uitjes vonden plaats tijdens en aan het slot van het seizoen. Ze waren gevarieerd en reuze gezellig.
Het 5- en 10-jarig bestaan werden gevierd met sport en spel en uitjes naar de bollen en de Hogesnelheidslijn (HSL), met afsluitend een smakelijke maaltijd. De jaarlijks terugkerende Nieuwjaarswandeling op 2 januari. Een sportieve traditie. Waar hebben we allemaal gewandeld? De Horsten, Park Cronesteijn, Laarzenpad en tussen de Zonnebloemen in het Doolhof. Natuurlijk namen wij ook deel aan de Hartstocht-wandelingen van de Hartstichting. We gingen zelfs een keer dauwtrappen op Hemelvaartsdag in Park Cronesteijn. Daarna was het Polderdag. Velen deden mee aan de Swift Fietsvierdaagse, 15 of 30 kilometer; andere gaven de voorkeur aan Driedaagse Fairplay.
In de zomervakanties maakten wij fietstochten naar ’t Geertje, Wijde A, Klein Giethoorn, Braassem, Reeuwijkse Plassen en Rottemeren, deden de Haaglandroute, de Meer en Woude Route en de Landgoederenroute , gingen bergje-op-en-bergje-af in de duinen van Katwijk, Noordwijk en Wassenaar, en keerden huiswaarts via de Horsten, waar wij even stopten bij het optrekje van Willem-Alexander.


Tijdens een fietstocht met tal van opdrachten was het Ton die Sneeuwwitje vakkundig, maar bovenal liefdevol wakker kuste. Uiteraard werd regelmatig afgestapt voor een drankje of om even uit te puffen. Koffie dronken wij bij Snow World in Zoetermeer.
Eenmaal per maand, op donderdagmiddag, bowlden wij tegen het vriendelijke 50+-tarief en op geleende, zeer hippe schoenen. De laatste vrijdag van de maand was het MBvO Zwemmen geblazen in de Does, met les van Helma. Liefhebbers konden kennismaken met het slenderen, wat niet zo sportief maar wel lekker ontspannend is. John van de Does maakte speciaal voor ons vriendelijke prijsjes.
Tijdens De Eendenkooi-Dag voor verenigingen gaven wij als MBvO diverse gym- en koersbaldemo’s. De traditie van de uitjes wordt tot op heden voortgezet, getuige de onderstaande foto’s.

Ook stond MBvO open voor stagiaires:

Op Carel Akemann kan altijd een
beroep gedaan worden.

Leen Onderwater leerde MBvO Koersballen. Fysiotherapeute mevrouw Nyquist en een jongeman wilden gaan bewegen met ouderen, bij voorkeur met aangepaste sporten.
Onze leden toonden zich geweldige ervaringsdeskundigen voor hen; ze hadden duidelijke antwoorden op vragen van het tweetal. Paulien van Gotkom uit Alphen aan de Rijn werd bij MBvO gediplomeerd SportFitter; haar collega volgde later. Toen Paulien later moeder werd, gaven wij haar onder andere een mooie zelfgemaakte bal . Berry Schouten van Lorentzhof deed met goed gevolg haar MBvO-stage bij ons. Veel leden kwamen speciaal voor haar op vrijdagmiddag op les. Lucinda Scherphof en Helga Grippeling hebben recentelijk op zeer geslaagde wijze laten zien dat zij hun Galm Certificaat dik en dik verdienden enmeer dan waard zijn. Carel Akemann, geen stagiaire, ontpopte zich als een zeer trouwe invaller. Hij is een redder in de nood, en ook de man van de Triathlon en prachtige CD’s.

Heel veel extra’s
Dag van de Ouderen – 1 oktober. Jong en Oud komen in beweging, sport en spel, vier tegen vier in de Klaverhal. Best intensief. 5 Meiviering, met een binnen Zeskamp. Tot grote schrik van de overbezorgde organisatoren hingen Ien de Boer en Nel van Diemen als ware kampioenen in de ringen. Oranjefeesten met circuit. Zaklopen (nou ja, zaklopen), skilatlopen, eierengooien, kruiwagenrace, rupsbandlopen; koe melken en was ophangen zorgden voor veel hilariteit en punten. Als slot dansten alle deelnemers de Hoki Poki.

Tweemaal Fysiofitheidstesten gedaan tijdens de Beweegbeurs. Probleemgevallen konden zich direct opgeven voor een behandeling bij de fysiopraktijken.

Triathlon 50+ Leiderdorp, drie sporten op de tweede dinsdag in mei, afgesloten met een gezamenlijke broodmaaltijd. MBvO was er alle edities bij. Helaas werd de 15e Triathlon tevens de laatste.

Sportieve Doedag van de Leidse Universiteit.

Dagje Heineken – Dagje Bols. Meer informatie overbodig.

Volleybal- en Koersbalwedstrijden en Tournooien in de regio, onder meer het Bollentournooi in de Does.

725 Jaar Zoeterwoude met Basketbal in de Klaverhal en Koersbal in De Eendenkooi.

Met de bus naar Madurodam, naar de IJssculpturen en ritjes in de stoomtrein in Valkenburg, struisvogeleieren schilderen (en opeten) in Stompwijk, geregeld door Cor en Stien van Der Werf, die ook de vakanties naar Berlijn en Parijs organiseerden.

Met twee bussen naar de Mega-SportFit-Manifestatie in Eindhoven. Later werd dit grootse sportgebeuren gehouden op Gran Canaria.

Nog meer T-shirts: 55+ zwart van de KNGU, leuk om te dragen tijdens wedstrijden.

‘Heel Nederland Danst’, georganiseerd door de NISB. Doel: mensen moeten meer bewegen. En…MBvO heeft gedanst in De Eendenkooi. The Flash! Move met 117 personen, afkomstig uit Meerburg, de Merenwijk, Leiden Zuid-West, Zoeterwoude-Dorp, SportInstuif Leiderdorp. Met speciale ondersteuning van juf Ellie Meskers en Monique Mooyman.

Zoeterwoude 725 jaar
Tijdens de feesten van 725 Zoeterwoude werd er een ludieke basketballwedstrijd
gehouden tussen de MBvO-ers van de Rijndijk tegen een ploeg van deKlaverhal. In De Eendenkooi namen de prominenten van de Klaverhal het met Koersbal op tegen de Rijndijkers. Ook werd er een puzzelrit gereden waarbij de deelnemers samen
vragen over Zoeterwoudse vragen moesten beantwoorden. Verder kon elke
vereniging zich presenteren op een echt podium. Zelfs Gym van Emmaus deed mee. De deelnemers ontvingen ter gelegenheid van 725 Zoeterwoude een tasje voor de
schoenen en groene T-shirts.

Het Logboek; epiloog

Dat Curling ook in de zaal gespeeld kan worden, bewijst deze foto. Curling staat niet meer op het programma. Of men daar erg verdrietig om is, daar zijn de meningen over verdeeld. Op de foto, van links naar rechts: Ans Blok, Cor van der Werf, An Witte, Jan Kikkert en Rie van der Meer.

Na 15 jaar MBvO werd opgemerkt dat er nog doorgroeimogelijkheden zijn. Gedacht werd aan Curling, Fietsen en Wandelen. Curling is een spectaculaire, verslavende sport; het enige probleem is dat je er een ijsbaan bij nodig hebt. Maar… New Age Curling kan gespeeld worden op e-l-k-e gladde ondergrond in sporthallen, gymnastieklokalen, dansvloeren en amusementshallen. Het spel kan gespeeld worden door twee tot acht spelers. Wie het dichtst de cirkelvormige target benadert, wint het spel. 

Ook wordt genoemd: ‘MBvO Mobiel’.  Dit was een tussengroep van SportFit en Stoelgym, een tak die men in feite niet moet overslaan, om een vloeiend verloop naar de andere activiteiten te behouden. Tijd en ruimte worden dan ten volle benut.

Het lange en uitstekend gedetailleerde verhaal ’15 jaar MBvO’ eindigt als volgt:
“Een vereniging kan niet draaien zonder haar vele en enthousiaste vrijwilligers. Zij zetten hun schouders eronder. Wij hopen dat er steeds weer mensen zullen zijn die als vrijwilliger actief willen zijn.
Dat Meerburg met vier groepen – SportFit, Tai Chi, Koersbal en Dynamische Stoelgym – een goed draaiende en bruisende vereniging is mag duidelijk zijn. Er zijn veel helpende handen, veel meedenkers en genoeg EHBO-ers.
Wellicht is dit het moment om MBvO nog breder van opzet te maken. Denk aan Darten, Biljarten, Bowlen en Jeu de Boules, aan een Fietsgroep en een groep Sportief Wandelen.

We sluiten het Logboek af met daarin een vondst van dit aardige gedichtje:

Vijftigplussers wees slim en wordt lid van onze gym,
want die houdt je fit, terwijl je loopt, staat of zit.
Houd je van gezelligheid en een balspel op zijn tijd?
Dan niet langer gedraald, en je lidmaatschap gehaald.
Wie sluit zich bij ons aan? Vooruit, vlug gedaan!
Wij zijn pas tevreden met veel nieuwe leden!
MBvO – 20 jaar – Een terugblik door José Versteegen

Jo Vlasveld, Huib Knijnenburg, Ien de Boer en Nel Buikstra kwamen 20 jaar geleden bij mij. Zij vroegen of ik interesse had om de Ouderengym van Joep Duindam nieuw leven in te blazen. Omdat ik naast mijn trainers- en docentenopleiding ook de aantekening voor ouderen, chronisch zieken en motorische remedial teaching had behaald, leek het mij wel leuk om te starten in mijn eigen woonomgeving. Meerburg, mijn toenmalige vereniging, had er toen geen oren naar om de potentiële groep SportFitters 55+ op te nemen.
Het bestuur beargumenteerde zijn besluit als volgt: “Ja, dan gaan we de kinderen de deur wijzen en alleen maar oude mensen aannemen.”

Toen zijn wij gaan informeren bij de Soos, die als instantie al bestaansrecht had. Men had er wel belangstelling voor, was bereid zijn fiat te geven, maar wilde geen taken overnemen. Het toenmalige Soos-bestuur bestond uit Henk van der Hoeven (voorzitter), Tiny van Wetten (penningmeester) en Jan Zandbergen (secretaris). Dit drietal deed de PR voor de Soos en verzorgde ook de uitstapjes.Jo Vlasveld, Huib Knijnenburg en ik zijn toen naar de gemeente gestapt en hebben daar gesproken met onder meer Cultuur- en Welzijnwethouder Rob Hogenelst en bode Joop Harland. In april 1993 kregen wij een startsubsidie van 500 gulden en, wanneer wij inderdaad de groep zouden starten ook een materiaalsubsidie van 500 gulden.
De Eendenkooi berekende de eerste maanden geen zaalhuur, althans wanneer wij
daarna een jaarcontract konden overleggen. Willem Helmus en het toenmalige Soos-bestuurslid Hans Boers gaven toen hun fiat.
Op 1 augustus 1993 gingen wij van start na een wervend stukje in de streekkrant.
Het tweede lustrum werd voorbereid door een feestcommissie, bestaande uit Riet van der Werf, Rie Schijf, Jo & Bert Henzing, Arnold Bruines, Ans Blok en Riet Berk. In De Eendenkooi werden leden en genodigden ontvangen met koffie, vergezeld van iets lekkers. Er werd een klein tournooi Curling en Koersbal verspeeld, gevolgd door een lichte lunch en een bustrip. Voor deze gezellige en sportieve dag werd een bijdrage van 5 euro per deelnemer gevraagd. Niet veel. Dat klopt. Dat alles was mogelijk door een bijdrage uit het Heinekenfonds en ‘ons eigen sparen’. Die dag werd het onofficiële clublied gezongen.

Op muziek van Hup Holland Hup en tekst van Jeannette Gerritsen werd er geGALMd: Nu tien jaar geleden kwam er, heel bekwaam een sportvrouw aangetreden, José dat is haar naam. Ze leerde ons bewegen op tonen van muziek, we hupten door de Eendenkooi heel vrolijk en heel kwiek. En elke week op donderdag is nu de vaste tijd voor samen sporten, spelen en gezelligheid.Hup! Zet ‘m op! Hijs heel feestelijk de vlag in top, Hup! Zet ‘m op! Zet vandaag de gym maar op z’n kop, hup! Vier nu feest! Want vandaag precies tien jaar komen wij gezellig samen, sporten, spelen met elkaar! En ga je soms wat kraken, voel je je wat stram, geen tijd voor zorgen maken, ook stoelengym die kwam.
Het Koersbal en het Curling zijn nu ook paraat, zodat een ieder doet de sport die lekker bij hem staat. José, bedankt voor alle zorg, zo veel voor ons gedaan. Moog’ j’in gezondheid lang nog met ons verder gaan… Nog vele jaren, nog vele jaren, nog vele jaren in vreugde en geluk. Nog vele jaren, nog vele jaren, nog vele jaren in vreugde en geluk.

Krantknipsel Leidsch Nieuwsblad – april 2003

Wij huurden niet de gymzaal, maar een zaal naast de kantine. Die dag kwamen elf deelnemers zich aanmelden. Van deze leden was Ien de Boer ons allereerste betalende lid; Mar van Helden en Ien zijn nog steeds lid. De groep groeide uit tot 25 leden. Vanaf toen huurden wij de sportzaal en deden Sport en Spel op nagenoeg dezelfde manier als nu bij het project GALM. Een half jaar later introduceerden wij Koersbal; weer met een startsubsidie van de gemeente. Van de materiaalsubsidie van het Heinekenfonds werden kunstgrasmatten gekocht.
Koersbalvereniging Vaste Koers uit Zoetermeer heeft Ton Buikstra, Thea Harteveld, Cor en Stien van der Werf instructie gegeven in de Olympushal. Leden van Vast Koers onder leiding van Riet Waterreus gaven een geslaagde demo bij ons in De Eendenkooi. De eerste bal werd gekoerst door wethouder Rob Hogenelst. Later werd een bestuur geformeerd: Jan van der Meer (voorzitter), An Soels (secretaris), Bertie Prins (penningmeester), Arnold Bruines (materiaalman) en Bep Bruines (gastvrouw). Toen na verloop van jaren bleek dat Koersbal voor de oudste leden te zwaar werd, is Stoelgym erbij gekomen. De Soos wilde zich loskoppelen van ons. Anton Roeberding, Cees van den Berg en Jan van der Meer zijn toen naar de Kamer van Koophandel gegaan om de stichting om te zetten in een vereniging. Dat was noodzakelijk in verband met subsidie van fondsen, rechtsbijstand en ledenbijdrage van Zorgverzekeraars. Wethouder Sjaak Stuijt had ook een warm hart voor MBvO.

In deze periode zijn wij ook enorm actief aan de gang gegaan om leden te werven
middels het project GALM. Namens de gemeente heeft Marianne Matze daaraan
zeer veel medewerking verleend, samen met welzijnambtenaar Joop Harland.
De wethouder van Sport was toen Sjaak Stuit. Toen is ook de afdeling Volleybal
ontstaan, met enthousiastelingen als Wik van den Wijngaard, Wim Hoogstraten,
Anton Roeberding, Tineke Renes, Marijke de Gijzel, Henk Brummelkamp en Harry
van der Reijden. Leuk gemêleerd met twee dames per team.In 2010 bestond er een enorme vraag naar Stijldans en Tai Chi. Stijldans, ook wel Ballroom Dancing
genoemd kwam niet van de grond. De afdeling Tai Chi wel en die activiteit bestaat
nog steeds, Volleybal is helaas verdwenen.

MBvO timmert aan de weg

Er kwam een nieuw bestuur, bestaande uit: Willem Tijssen (voorzitter), Rob Groot (secretaris) en Hennie van der Ven (penningmeester). Een sterk uitstekend op elkaar ingespeeld team, dat zelf ook enthousiast lid is van de vereniging, die inmiddels MEER BEWEGEN voor OUDEREN Zoeterwoude heet. MBvO Meerburg dekt de lading immers niet meer. MBvO is actief aan de Rijndijk en in het Dorp, dan ligt de naam MBvO Zoeterwoude voor de hand. Overigens komen er ook enkele leden uit Leiden en Leiderdorp.

MBvO is bestuurlijk in een rustiger en professioneler vaarwater gekomen. De vereniging telt vier takken – SportFit, Koersbal, Dynamische Stoelgym en Tai Chi, een gezond kwartet qua ledenaantal. En is medio 2014 uitbreiding van een aantal activiteiten in voorbereiding.

Dat bij MBvO bewegen en gezelligheid hand in hand gaan blijkt keer op keer, mede door de wijze waarop José Versteegen, Lucinda Scherphof en Maryo Froijen les geven. Hun lessen zijn gevarieerd en ontspannen, met altijd na afloop even bijpraten met elkaar, over de les, over ditjes en datjes en soms ook over meer serieuze zaken. De geblesseerde of om andere redenen afwezige leden worden niet vergeten. Zij krijgen aandacht. Dat kan een belangstellend telefoontje zijn of een bezoekje met een bloemetje (betaald uit de pot Lief en Leed).

Dat de MBvO aan de weg timmerde bleek toen de vereniging in 2013 haar vierde lustrum vierde.  MBvO presenteerde zich tijdens de Sportweek in Winkelcentrum Winkelhof, was aanwezig bij het Sportcafé en kreeg ook aandacht in de pers.
Hoewel twintig jaar geen echt jubileum is, trakteerde het bestuur na afloop van de lessen de leden op een kopje, thee of iets fris, met een plakje cake. José werd in het zonnetje gezet, zij is er immers vanaf het allereerste begin bij en nog steeds een stuwende kracht, de bedenkster van altijd iets nieuws en iets anders, met een niet aflatende aandacht voor de leden en oud-leden.

Ook op de andere instructrices werd de schijnwerper gericht. Hout staat voor het eerste lustrum, Tin voor 10 en Kristal voor 15 jaar. Met de viering van het 4e lustrum werd het Porselein gehaald. “En nu gaan we ook voor Zilver, voor 25 jaar MBvO,” zeggen de bestuursleden Willem Tijssen, Rob Groot en Hennie van der Ven. De mannen laten het niet bij woorden. Er wordt in samenwerking met de gemeente serieus onderzocht of er bij ouderen belangstelling bestaat voor enkele nieuwe groepen: Wandelen en Fietsen (in de zomerperiode) en een groep buitensport ‘Fit en Vitaal (gedurende het hele jaar). 

Tijdens de Nationale Sportweek was onze club de hele week aanwezig in het Winkelhof. Leden meldden zich spontaan om de sportieve boodschap van MBvO uit te dragen.
Met een toespraak die je hem kunt toevertrouwen, afgesloten met drie klappers van zoenen, feliciteerde en bedankte voorzitter Willem Tijssen ‘de motor van de club’ José Versteegen. José is 20 jaar als instructrice verbonden aan MBvO, even lang als de vereniging bestaat. “Jij bent altijd enthousiast en de leden die jij onder je hoede hebt, zijn meer dan gelukkig met jou.”
Buiten gingen een aantal leden op de foto met José, de jubelares. De foto haalde de kolmmen van enkele kranten.

Ereleden over MBvO

Tiny van Wetten – van Diemen woont in Roomburgh , moeder van 11 kinderen, de gelukkige oma van 30 kleinkinderen en de stralende overgrootmoeder van 20 achterkleinkinderen. Toen Tiny haar 80ste verjaardag vierde, vond ze het welletjes, tijd om afscheid van MBvO te nemen. Met heel veel plezier kijkt zij terug op haar lange tijd bij de Soos en bij MBvO.


“De Soos,” vertelt ze, “daar werd gebreid, gekaart, geborduurd en spelletjes gedaan. Toen MBvO begon, wisten wij meteen dat José die club waar het de sportieve kant betreft, moest dragen. Dat zij daarnaast veel meer deed, is alleen maar te prijzen.”
Tiny, eigenlijk Katrien, herinnert zich nog goed hoe zij met anderen bij de gemeente ’te biecht’ ging en een bijdrage kon leveren bij de oprichting van MBvO .
“Ja, ik ben ook penningmeester geweest,” vertelt ze. “Mijn man maakte daar grappen over. Hij zei ‘daar hebben wij het goed van, haha’.”


Tiny kon zo goed functioneren en organiseren, omdat ze uit een groot gezin kwam. Daar word je zelfstandig van. Wanneer er incidenten binnen de vereniging waren – ‘kleine dingetjes’ – ging ze er op af en loste de ruzietjes op.
Toen de kinderen op hun bestemming waren, ging Tiny naar de Soos en later ook naar MBvO, zij sportte mee en was ook bestuurlijk actief. Voor die tijd had ze nog nooit aan sport gedaan. Tiny vindt het leuk dat ‘José af en toe komt aanwaaien’.

Toen de kinderen waren uitgevlogen, zette zij zich in voor MBvO.

Anton Roeberding bevoer alle wereldzeeën en streek voor de grote finale van zijn leven neer in Leiderdorp. Niet om hier stil te zitten, nee: daarvoor had hij nog veel te veel energie. Zich inzetten voor MBvO, dat leek hem wel iets. En gelijk had Anton. Ook hij was betrokken bij de start van MBvO, toen de club organisatorisch nog niet op de rails stond. Hij fungeerde als waarnemend voorzitter, secretaris en penningmeester, en deed dat met verve. Hij ging met anderen aan de slag bij het werven van leden, zette – weer met anderen – Stoelgym, SportFit en Tai Chi op. ‘Samen’ komt veelvuldig voor in het gesprek met Anton. “Alleen ben je nergens,” klinkt het eenvoudig, “samen kun je iets bereiken.”

Via Fonds 1818 werden de kunstgrasmatten voor Koersbal binnen gehaald. Dan zegt hij: “Ik ben een voorstander van een projectmatige aanpak. Wat is er nodig? Hoe pakken wij het aan om ons doel te bereiken? Dat zijn vragen die dan aan de orde komen en beantwoorden moeten worden. Zo zijn wij aan de matten gekomen, aan springtouwen, ballen en nog meer materiaal.” Anton weet als geen ander wat de subsidiegevers verwachten wanneer je een aanvraag indient: “Je verhaal moet kloppen én je moet zelf ook enig geld inbrengen.”

Als enthousiaste volleyballer moest ik op medisch advies stoppen; dat gold ook voor een andere, belangrijke liefhebberij: fietsen. Je hoort hem niet klagen over de ongemakken, die misschien wel bij de leeftijd horen. “Ik ben een regelaar,” zegt hij dan. Het klinkt bijna overbodig.

De marineman van weleer houdt ervan ‘dingen voor elkaar’ te krijgen. Als hij iets heeft afgerond, gaat de deur dicht en een andere open. Nieuwe klus. Hoe voortreffelijk Anton zijn kwaliteiten inzette voor MBvO is nog wekelijks te merken, bij Koersbal bij voorbeeld. De matten die hij aanschafte, zijn nog puntgaaf. De naam Roeberding komt hier niet zo veel voor. De stamboom gaat vooralsnog terug naar 1735. Maar dat is een heel ander verhaal.

Anton Roeberding regelde heel veel voor MBvO.

Jo Vlasveld woont nog altijd aan de Hoge Rijndijk, in en achter het winkeltje dat aan de Postkoetstijd doet denken. Jo, een schat van een vrouw, dat merk je direct, wordt in de buurt Jootje en tante Jo genoemd. Bij haar kwamen de kinderen dropjes halen, die in glazen potten op de toonbank stonden. Klanten kochten pakjes piraten of comestibles en grutten, ze rekenden later af.


Nee, sportief is zij nooit geweest. Wel een mensenmens. Het ‘buurtwinkeltje’, zoals zij haar nering noemt en dat 85 jaar heeft bestaan, was een plek waar ‘men’ samenkwam, waar lief en leed werden uitgewisseld. Ze praat met aanstekelijk genoegen over de start van MBvO. “Ik deed het woord, Knijnenburg niet,” weet ze nog. Ze zegt van elk lesuurtje ‘genoten’ te hebben, en van de ‘babbel’ erna. Omdat haar lesuur veranderde, moest Jo stoppen bij MBvO: “Dat kwam door de bus die op andere tijden ging rijden, die vielen niet samen met de lesuren.”

Haar huisje staat vol met ‘klungeldingen’, waaraan spannende en emotionele verhalen zijn verbonden. Eén verhaal? Vooruit dan! “Ik heb me ingezet voor de mensen die bij Oosthoek werkten. Gastarbeiders. Een van hen werd mijn grote liefde, met wie ik door omstandigheden niet kon trouwen. Hij kwam uit Spanje. Een verboden liefde. Daar laat ik het bij.” Jo kan een boek schrijven: over het transportbedrijf van haar vader, over haar begeleiding van gastarbeiders, die haar Juana noemden, over al die aardige mensen die zij ontmoette bij de Soos en Gym. “En,” zegt ze: “Als ik aan iets meedoe, gaat het lopen.”
“Weet je,” “besluit ze, “Spanjaarden zijn warme mensen.”

Dat is Jo ook, dus wordt er uitgebreid gekust bij het weggaan. Met Kerstmis stuurt ze minstens honderd kaarten naar al haar ‘lievelingen’.

Jo Vlasveld: “Als ik ergens aan begin, gaat het lopen.”

Jan van der Meer heeft zijn werkkamer opgesierd met talrijke oorkondes en dankbetuigingen. Die vertellen allemaal over een leven dat bol stond van zijn inzet voor uiteenlopende verenigingen en organisaties. De douanier van weleer was actief bij gymvereniging Meerburg. Daar werd hij Lid van Verdienste en Erelid. Voor de voetbalclub Meerburg liep hij bijna 20 jaar als grensrechter langs de lijn. Toen hij 60 jaar lid van het CNV was kwam landelijk bestuur woorden te kort om hem te roemen voor alles wat hij had betekend. Hij is Lid van Verdienste van de Nederlandse Katholieke Gymnastiek Bond. Waar de Gouden en Zilveren Spelden zijn gebleven, die Jan kreeg uitgereikt van verschillende organisaties, waaronder die van de KNVB, weet hij zelf niet. De dankbetuiging van Prins Bernhard koestert hij. Terecht. Dan kan hij nog verhalen over de Katholieke Woningbouwvereniging St. Willibrord, de EHBO en meer.


Jan doet dat niet. Nu gaat het alleen over MBvO, waar hij als lid actief inrolde en waarvan hij voorzitter werd. “Organiseren en leiding geven zitten in mijn bloed,”zegt hij. Niet om op zijn borst te kloppen. In tegendeel. Samen met zijn vrouw kwam Jan koersballen bij MBvO, in die tijd feitelijk nog geen vereniging. Heel naturel is Jan leiding gaan geven, voerde gesprekken met de gemeente en vertegenwoordigde MBvO waar nodig en nuttig was.

De voorzittershamer droeg Van der Meer over aan Willem Tijssen. Hij noemt de huidige preses ‘een goeie’. Af en toe komt hij naar De Eendenkooi om een kaartje te leggen. Het wordt echter minder, de leeftijd, hè. Hij klimt op de hometrainer, zet aan en zegt: “Zonder mijn vrouw zou ik nooit hebben kunnen doen wat ik heb gedaan. En met goede bestuursleden naast je, wordt het leiden van een club als MBvO een pretje”

Jan: “Mijn opvolger Willem Tijssen is een goeie.”

“MBvO was een deel van ons leven”. Dat zeggen Nel (80) en Ton Buikstra (85). Het echtpaar heeft jaren in Zoeterwoude gewoond, verhuisde naar Oegstgeest, om een dik jaar geleden neer te strijken in een comfortabel appartement aan de Apollolaan in die gemeente. Het tweetal heeft voldoende verhalen om een dik boek interessant mee te vullen. Maar hier gaat het om Meer Bewegen voor Ouderen, waar ze in diverse groepen enthousiast en met groot plezier hebben gesport. Ze doen nog het nodige om in conditie te blijven. Dus wordt er gefietst en volop aan beweging gedaan, meer in de buurt.
Een doos met knipsels en foto’s komt op tafel. Laat de foto’s maar spreken. Het MBvO-leven van de ‘Buikstraatjes’ een beetje in beeld.


Samen heel oud worden, dat is de wens van Nel en Ton Buikstra. Ze kijken naar elkaar als op de dag van hun eerste ontmoeting, 3 oktober 1951. Hij werkte bij diverse bedrijven in Leiden en sloot zijn werkzame leven af bij de Belastingdienst in Den Haag. Zij was kleuterleidster, ook in haar trouwen, totdat het lichamelijk te zwaar werd. In de royale woonkamer laat Ton de fijne kneepjes zien van het schaatsen, vooral het bochtenwerk, en vertelt hij smakelijk over de clinic van Erik Hulzebos, waaraan hij en José Versteegen in Thialf, het Walhalla van iedere schaatsliefhebber, deelnamen.


Nel heeft bij MBvO bijna alles gedaan wat op het sportieve menu stond. SportFit, Curling, Stoelgym, terwijl Ton de beste herinneringen bewaart aan het Koersbal. De spanning om iemand te verslaan vond hij toen leuk en mist hij nu een beetje.
Vriendschappen zijn in die sportieve jaren gesmeed en duren nog voort. Zo komt Hanny van Fulpen regelmatig op bezoek. Dan wordt er canasta gespeeld.

Nel en Ton Buikstra in Oegstgeest.
Cor en Stien van der Werf een levenslang verbond.

Vraag aan Stien van der Werf wat haar terugkijkend op 20 jaar MBvO meteen te binnen schiet en ze zegt: “dat dansen in 2004.” Dat vraagt om uitleg. In november van dat jaar nam het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB) het initiatief een gooi te doen naar een vermelding in het Great Guinness Book of Records. Tenminste meer dan 200.000 mensen in Nederland moesten op de avond van 18 november een dansje maken. Natuurlijk deed MBvO daaraan mee. De notaris telde 117 deelnemers en gaf dat aantal officieel door aan de centrale van NISB. Er werd gedanst op de klanken van Reset Your Brain, een heel toepasselijk werkje dat vertaald zoveel betekent als ‘Zet de knop om en kom in beweging’. De voetjes gingen van de vloer. En hoe! Of het record dat op naam stond van Canada werd gebroken, vertelt deze amusante herinnering niet. Het initiatief om aan dit evenement mee te doen ging uit van Stien, An Poels en José Versteegen. De deelname aan deze recordpoging leverde de nodige publiciteit op voor MBvO. De dansparen haalden de pers en kwamen zelfs op de lokale televisie.

“Maakt ook niet uit of wij een nieuw vestigden,” zegt Stien nu. “Het ging bij ons om het gezellige, het leuke, het uitbundige.” Dat Cor van der Werf (91) en Stien (” Hoe oud ik ben? Ik ben de tel kwijt, zet maar dat ik in de 80 ben”) hun hele leven actief zijn geweest en vaak het voortouw hebben genomen om ouderen aan het bewegen te krijgen, bewijst het feit dat Koningin Beatrix hen ooit een onderscheiding heeft gegeven.

Het echtpaar is bekend van de Instuif in het Dorp, van Koersbal, SportFit en Curling aan de Rijndijk en het Dorp, moedigde aan om te zwemmen, organiseerde MBvO-reisjes naar Parijs en Berlijn en een dagje uit (inclusief rondvaart) naar Amsterdam.

Stien en Cor zijn nog steeds actief. Stien met Koersbal en Cor met SportFit, niet meer bij MBvO maar in de Klaverhal in Zoeterwoude-Dorp. De leiding daar is in de vertrouwde handen van Carel Akemann. Opvallend is dat Cor ook zijn partijtje meeblaast met basketball. Daarover zegt hij: “Dat is geen basketballen, hoor, dat is vrij worstelen. Of nee, straat vechten, haha.” En weg is hij, de groep roept.


De Emmaüsgangers waren de bezoekers aan een viering van het paasfeest in Emmaüs, zoals beschreven door de evangelist Lucas en veelvuldig afgebeeld in de westerse schilderkunst. Emmaüs was een dorp in Judea op 2 kilometer van Jeruzalem. Volgens het Lucasevangelie zou Jezus daar op Paasdag aan twee discipelen zijn verschenen, die hem eerst echter niet herkenden. Een van de Emmaüsgangers, Kleopas, wordt bij naam genoemd. Naar Emmaüs is de Zoeterwoudse Zorglocatie Emmaus genoemd. Daar vinden ouderen en zeer ouderen de rust en verzorging na een welbesteed leven. Het uitzicht van Emmaus mag er zijn, zicht op Café Landzicht. Momenteel wonen er drie oud-leden van MBvO in Emmaus, Jo Belt, Jo Meijer en Leen Onderwater. Elke week wanneer José in het Dorp is, wipt ze Emmaus binnen om met de oud-leden even te praten of alleen maar een groet te brengen.

Jo Belt – Teunissen is met haar 98 jaar het oudste nog levende ex-lid van MBvO. Het geheugen laat haar in de steek, maar haar karakter lijdt daar niet onder. Zij is een opgewekte vrouw, die deelneemt aan de bezigheden die Emmaus dagelijks organiseert.
Op een middag treffen wij haar tijdens het muziekuurtje, dat geleid wordt therapeut Tineke Cupido.


Op Tineke’s lijstje staan heel wijsjes die door sterren-van-toen als Bob Scholte, Lou Bandy, Max van Praag, Louis Davids en Eddy Christiani populair werden gemaakt.
Nee, het wordt geen feest van herkenning voor Jo, maar iedereen kan zien dat zij het naar haar zin heeft te midden van de andere zanglustigen.

Jo Belt, een tevreden levensavond in Emmaus.

Jo Meijer – van Velzen woont pas enkele maanden in Emmaus. Drie maal per week moet zij naar het ziekenhuis en dat was vanuit haar eigen woning niet meer te doen.
Zij is vergeleken bij Jo Belt ‘pas’ 87 jaar. Een bijzondere blije vrouw, die het leven neemt zoals het komt. Die positieve instelling inspireert de andere bewoners.
Jo, die negen kinderen heeft gekregen, is tot haar 85ste lid van MBvO geweest. Ze praat met aanstekelijk plezier over de lange tijd dat zij deelnam aan de verschillende activiteiten. Binnen MBvO gold Jo als praatpaal en de vrouw die altijd voor alles een oplossing wist. “Vraag maar aan Jo, Jo weet alles,” is een tijdlang een staande uitdrukking geweest.


Jo’s sportieve voorkeur ging uit naar zwemmen en fietsen. “Fietsen, ja, daar was ik dol,” vertelt ze. Om dan schaterend te vertellen hoe ze eens pardoes van het fietspad raakte en in de sloot terecht kwam. Jo, die aan de Rijndijk woonde, heeft ook ingezet voor De Zonnebloem en voor Buitenzorg, de instelling die lichamelijk en geestelijk gehandicapten 7/24 zorg biedt.


Vraag je aan mensen die Jo goed kennen wat kenmerkend voor haar is, wordt er geantwoord: Een heel geduldige vrouw met veel liefde en aandacht voor anderen.

Jo Meijer – van Velzen accepteert het leven zoals het komt, met een glimlach. Hier samen met José.

Leen Onderwater maakt het trio ex-MBvO-ers in Emmaus compleet. Leen is bijna dagelijks te vinden in de recreatieruimte, waar ook de nodige ontmoetingen plaats vinden met familie, vrienden en kennissen.


Leen, die altijd Koersbal heeft gespeeld bij MBvO, is een fervent klaverjasser. Daarmee is hij in Emmaus aan het goede adres. De kaarttafel kan altijd rekenen op de nodige belangstelling. Er wordt serieus gekaart in Emmaus, dus weinig gepraat. “Praten leidt maar af,” zegt Leen tussendoor en werpt meteen een blik op de juist gedeelde kaarten. “Draaien,’ wordt er gecommandeerd.


Lange tijd woonde hij aan de Elzenhof, vlak bij De Eendenkooi. Hij is oorspronkelijk van het Dorp. Daar was Leen actief in de St. Janskerk. “Hij heeft veel betekend voor de kerk,” zeggen Arnold Bruines en Theo Berk. Ook was hij een trouw bezoeker van de Soos, waar veel werd gekaart.

In Emmaus is Leen terug op vertrouwde grond, terug in het Dorp.
Op de vraag of Leen ook meedoet aan het groepje ‘Meer Bewegen’ van Emmaus komt geen antwoord. Niet dat Leen de vraag niet heeft verstaan, beslist niet. Hij gaat volledig op in het spel, hij heeft een prachtige ruitenkaart in zijn handen. Niet storen dus.

De dag van Leen Onderwater is geslaagd wanneer hij een kaartje heeft kunnen leggen.

Opgetekend in augustus 2014, met dank aan zeer velen voor hun waardevolle inbreng.

Dit historisch overzicht loopt tot en met april 2014. Kort daarop nml. 31-05-2014 overleed Bob Beskers.

De auteur van dit historisch overzicht is bij het huidige bestuur bekend.

Secretaris van 2010 – 2023 Rob Groot

Toen ik in 1979 afgestudeerd was en wij woonruimte zochten, ging onze voorkeur uit naar een rustig  plekje buiten de stadse kernen. Dat werd Zoeterwoude. Nu na bijna 35 jaren wonen we hier nog steeds met veel genoegen.

In de loop der jaren zijn we ons als vanzelf  wat meer  bezig gaan houden met het dorpse leven. In de periode dat ik in het bestuur van de toenmalige muziekschool zat, kwam ik in aanraking met de enorme hoeveelheid verenigingen, in ons relatief kleine dorp.

En voornamelijk ‘gedragen’ door vrijwilligers. Dat geldt ook voor de MBvO. In 2010 kwam Willem, de voorzitter, langs met de vraag of ik secretaris wilde zijn. Daar zei ik in principe geen nee op, hoewel ik nou ook weer niet stond te springen. Want het schept wel verplichtingen. Maar goed, ondertussen zat ik wat flexibeler in mijn tijd.

In de loop van haar bestaan heeft de sfeer van de vereniging een wat ander karakter gekregen. Dit kun je ook lezen in de “historie’; voorheen liepen en zaten de bestuurders en leden door elkaar om te overleggen en uitjes te organiseren. Nu staan de organisatorische zaken wat meer apart  van het sporten.  Dus sport ik onbekommerd mee tijdens de lessen en word ik niet tegelijkertijd  ‘belast’ met bestuurlijke zaken.

Als bestuur proberen we wat zakelijker te werken en vooral op de achtergrond om de continuïteit van de vereniging te bevorderen; welke nieuwe activiteiten gaan we doen, hoe voorzien we in de vacature, welke contacten zijn er gewenst, hoe gaat het met de subsidie, hoever zijn we met de website en de p.r., zijn enkele van de vragen die ons als bestuur bezig houdt. Daar hoeven de sporters niet mee lastig gevallen worden. Die zorgen vooral, samen met de instructeurs, voor de enthousiaste sfeer, waarin het prettig bewegen is. Ik ben geen sporter ‘van huis uit’. We hebben in het begin van ons woonverblijf in Zoeterwoude weliswaar een jaartje badminton gespeeld. Heel leuk, maar we kwamen teveel in gewicht aan; na elke les (‘s avonds) werd de ontstane lekkere trek op royale wijze bevredigd. 

Ik houd me behalve met mijn werkzaamheden in mijn psychologische praktijk,  bezig met een kleine doch even dappere wijnimport. Ondertussen ben ik er wel van overtuigd dat het belang van bewegen op onze leeftijd onmiskenbaar groot is. De seniorensport heeft  gelukkig  ook de aandacht van de Gemeente. Zij krijgt binnenkort (per 1 januari 2015) de directe verantwoordelijkheid voor de ouderenzorg. Dat brengt wellicht nieuwe perspectieven voor de seniorensport met zich mee. We zullen zien. Wij zorgen dat we er klaar voor zijn.